رنگ آمیزی گرم و روش آن

رنگ‌آمیزی گرم (به انگلیسی: Gram staining):

یکی از مهم‌ترین و متداولترین روش‌های رنگ‌آمیزی در تشخیص مقدماتی ارگانیسم باکتریایی است که نخستین بار توسط باکتری شناس دانمارکی هانس کریستین گرم ابداع شد. در این رنگ‌آمیزی، باکتری‌ها بر مبنای رنگ باکتری؛ پس از رنگ‌آمیزی، به دو دستهٔ گرم مثبت و گرم منفی تقسیم می‌شوند. رنگ باکتری پس از رنگ‌آمیزی به توانایی باکتری در حفظ رنگ اول؛ و به عبارتی به ساختمان دیوارهٔ سلولی آن باکتری بستگی دارد. در رنگ‌آمیزی گرم باکتری‌های گرم مثبت پس از رنگ‌آمیزی به رنگ بنفش و باکتری‌های گرم منفی به رنگ قرمز مشاهده می‌شوند. هر دو گروه یعنی باکتری‌های گرم مثبت و گرم منفی هردو دارای دیوارهٔ یاخته هستند ولی فرق بین این دو گروه مربوط به ویژگی‌هایی است که در ساختمان دیوارهٔ سلولی آن‌ها وجود دارد. اساس ساختمان در دیوارهٔ سلولی باکتری‌های گرم مثبت لایهٔ ضخیمی (۵۰ تا %۹۰ دیواره) از پپتیدوگلیکان (به صورت مش) است، ولی در باکتری‌های گرم منفی ضخامت آن به حداقل، (%۱٠ دیواره) می‌رسد. رنگ‌آمیزی گرم معمولاً نخستین گام در تشخیص مقدماتی ارگانیسم باکتریایی است. اگرچه رنگ‌آمیزی گرم شیوهٔ ارزشمندی در شناسایی باکتری‌ها هم در عرصهٔ باکتری و هم در عرصهٔ تحقیقاتی است اما همهٔ باکتری‌ها با این روش قابل رده‌بندی نیستند.

 

پیش از آغاز رنگ‌آمیزی نخست باید یک فروتی از محیط کشت خالص باکتری بر روی لام تهیّه کنیم، در ادامهٔ مراحل رنگ‌آمیزی گرم به قرار زیر هستند: نخست رنگ کریستال ویوله (با فرمول C25N3H30Cl) را به مدت ۳۰ تا ۴۵ ثانیه بر روی فروتی باکتری روی لام می‌ریزیم، در نتیجه همهٔ باکتری‌ها به رنگ بنفش درخواهند آمد. پس از شستشوی فروتی با آب، رنگ کریستال ویوله را با افزودن ید لوگول (خنثی نمودن PH) به مدّت ۳۰ تا ۴۵ ثانیه تثبیت می‌کنیم. ید لوگول با کریستال ویوله ترکیب شده و ایجاد کمپلکس‌هایی می‌کند که باعث تثبیت رنگ کریستال ویوله درداخل دیوارهٔ سلولی باکتری می‌شود. پس از این مرحله، همه باکتری‌ها هم‌چنان به رنگ بنفش مشاهده می‌شوند.

مرحله رنگ زدایی: این مهم‌ترین مرحلهٔ رنگ‌آمیزی است. دراین مرحله پس از شستشوی لام با آب، لام به مدت ۱۵ تا۲۰ ثانیه در معرض موادرنگ زدا مانند الکل استون قرار می‌گیرد سپس با آب مورد شستشو قرار می‌گیرد. در باکتری‌های گرم منفی که دارای لایه‌های پپتیدوگلیکان محدود و غشای خارجی غنی از چربی هستند این حلال باعث حذف این لایه‌ها و غشا می‌گردد و باکتری رنگ مراحل قبل را از دست می‌دهد؛ ولی در باکتری‌های گرم مثبت به علت ضخامت زیاد لایهٔ پپتیدوگلیکانی و عدم وجود لیپید فراوان در غشا رنگ مرحلهٔ قبل از غشا خارج نمی‌شود. در نتیجه پس از این مرحله باکتری‌های گرم منفی بی‌رنگ ولی باکتری‌های گرم مثبت همچنان بنفش باقی خواهند ماند. در انتها سطح فروتی را با سافرانین (با فرمولC20H19N4Cl) یا فوچسین (قرمز رنگ) به مدت ۳۰ تا ۴۵ ثانیه پوشانده و سپس با آب شستشو داده و پس از خشک شدن با میکروسکوپ مورد بررسی قرار می‌گیرد. دراین مرحله باکتری‌های بی‌رنگ (باکتری‌های گرم منفی) به رنگ قرمز یا صورتی در می‌آیند و باکتری‌های بنفش یا آبی (باکتری‌های گرم مثبت) بدون تغییر رنگ باقی می‌مانند. 

 

حرارت بیش از اندازه هنگام تثبیت گسترش باعث پاره شدن دیوارهٔ سلولی باکتری شده؛ بنابراین باکتری گرم مثبت رنگ اولیه (کریستال ویوله) را هنگام رنگ بری از دست می‌دهد و رنگ ثانویه را جذب می‌کند و در نتیجه باکتری گرم مثبت، به صورت گرم منفی دیده می‌شود. اگر گسترش ضخیم باشد هنگام مرحلهٔ بی‌رنگ شدن، ممکن است مانند یک گسترش معمولی رنگ نشود و این مسئله می‌تواند باعث خطا در تشخیص در گرم منفی یا مثبت بودن باکتری شود.

 

کاربرد رنگ‌آمیزی گرم:

از رنگ‌آمیزی گرم به دو جهت استفاده می‌شود: شناسایی جنس باکتری انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب (باکتری‌های گرم مثبت در مقایسه با باکتری‌های گرم منفی نسبت به پنی‌سیلین G حسّاسیت بیشتری دارند) با این حال همهٔ باکتری‌ها را نمی‌توان با رنگ‌آمیزی گرم مشاهده نمود. فهرستی از باکتری‌های مهم از نظر پزشکی که با رنگ‌آمیزی گرم قابل مشاهده نیستند در جدول زیر آمده‌است.

 

 

منبع

آرکی باکتر ها

به هر یک از اعضای گروه باستانیان یک باستانه یا آرکئون (archaeon) گفته می‌شود. در سال‌های اخیر طبقه‌بندی‌های جدیدی برای جانداران پیشنهاد شده‌است و کاملاً در حال تغییر بوده‌است.

باستانیان نیز همانند باکتری‌ها، پروکاریوت (پیش‌هسته‌ای یا بدون هسته) هستند و در درون یاخته‌های خود هسته سلولی یا اندامک دیگری ندارند. در گذشته، این گروه به عنوان یک گروه غیرعادی از باکتری‌ها قلمداد می‌شد و از آنها به عنوان آرکی‌باکتری‌ها (باستان‌باکتری‌ها) یاد می‌شد ولی از آن‌جا که تاریخ تکامل باستانیان و زیست‌شیمی آنها بسیار متفاوت از دیگر اشکال زیستی است امروزه در سامانهٔ سه‌حوزه‌ای از آنها به عنوان یک قلمرو جدا یاد می‌شود. در این سامانه که توسط کارل ووز ترتیب داده شده، سه گروه اصلی دودمان تکاملی عبارتند از باستانیان، یوکاریوت‌ها و باکتری‌ها. فرضیه یوسیت اما متفاوت است.

گونه‌هایی از باستانیان در اعماق اقیانوس‌ها و مغاکهای ظلمانی کشف شده‌اند و می‌توانند در جایی که حتی ذره‌ای از نور خورشید به آن نفوذ نمی‌کند، زنده بمانند. پژوهشگران احتمال می‌دهند که شاید علت دوام آنها در چنین مکان‌هایی روش‌های ویژهٔ مصرف نفت برای ادامه زندگی باشد.آرکی‌باکتری‌ها معمولاً در شرایط سختی مانند دمای بالا، یا غلظت زیاد نمک زندگی می‌کنند. این شاخه کمتر از ۱۰۰ گونه را تشکیل می‌دهد؛ شامل گروه‌های هوازی و بی‌هوازی‌اند که با محیط‌های افراطی سازگار شده‌اند؛ از نظر ساختار دیواره و غشای سلول با سلول‌های یوکاریوت متفاوتند.

 

نگرش تکاملی

شواهد موجود مطرح می‌کنند که آرکی‌ها و باکتری‌ها در اوایل دورهٔ تکاملی از یکدیگر جدا شده‌اند. تمامی موجودات یوکاریوت که سومین قلمرو به نام اوکاری‌ها (یوکاریا) را تشکیل می‌دهند از همان شاخهٔ ایجادکنندهٔ آرکی‌ها منشعب شده‌اند؛ لذا یوکاریوت‌ها نسبت به باکتری‌ها، ارتباط نزدیکتری با آرکی‌ها دارند.

البته این نگرش که یوکاری‌ها از آرکی‌ها انشعاب پیدا کرده‌اند یا از باکتری‌ها، بحث‌های زیادی به دنبال داشته‌است. اما امروزه به دلیل تشابهات ژنتیکی و بیوشیمیایی، برخی دانشمندان معتقدند که یوکاری‌ها از آرکی‌ها انشعاب پیدا کرده‌اند و نه از باکتری‌ها.

 

ژنتیک

آرکی آها معمولاً دارای یک کروموزوم حلقوی هستند که اندازه آن می‌تواند به بزرگی ۵٫۷۵۱٫۴۹۲ جفت باز در Methanosarcina acetivorans باشد که بزرگترین ژنوم شناخته شده آرکی آها می‌باشد و یک دهم این اندازه، به کوچکی ۴۹۰٫۸۸۵ جفت باز در Nanoarchaeum equitans، کوچکترین ژنوم آرکی آی شناخته شده‌است که تخمین زده شده که شامل فقط ۵۳۷ ژن کدکننده پروتئین است. قطعات کوچک مستقل DNA به نام پلاسمید هم در آرکی آ یافت می‌شوند. پلاسمیدها می‌توانند در فرایندی که شبیه هم یوغی باکتری‌ها است با تماس فیزیکی بین سلول‌ها انتقال یابند.

دسته‌ها

آرکی باکتری‌ها به چندین دسته تقسیم می‌شوند که در ذیل به آنها اشاره خواهیم کرد:

یوری آرکئوتا

بسیاری از هالوفیل‌های افراطی و همه متانوژن‌های شناخته شده در این گروه قرار می‌گیرند.

بعلاوه، یوری آرکئوتا، تعدادی از ترموفیل‌های افراطی را نیز شامل می‌شود.

کرن آرکئوتا

کرن خود به معنای چشمه است و اولین بار به دلیل کشف اعضای این گروه در اطراف چشمه‌های آب گرم، به این نام نام گذاری گردید.

توجه

به تازگی گونه‌هایی یافت شده‌اند که افراطی (هالوفیل افراطی یا ترموفیل افراطی یا هر دو) نبوده اما جز گروه‌های یوری آرکئوتا و کرن آرکئوتا می‌باشند.

کر آرکئوتا

اعضای این گونه نیز به دلیل فرق زیادی که با یوری آرکئوتا و کرن آرکئوتا داشتند، در یک گروه منفرد قرار گرفتند. نام این گروه اشاره به جوان بودن طبقه‌بندی آن دارد.

نانو آرکئوتا

این گروه شامل آرکی باکترهایی است که از لحاظ اندازه و تعداد جفت باز کوچک‌تر از سایرین هستند. یکی از کوچکترین این آرکی‌ها، آرکی باکتری است که حدود ۵۰۰۰۰۰ جفت بازدارد که در مقایسه با سایر گونه‌ها، از کوچکترین جانداران عالم می‌باشد. همین آرکی باکتری ای که پیشتر ذکر گردید، اولین گونه شناخته شده این گروه می‌باشد.

 

افراطی‌ها

 

آرکی باکتری‌ها دارای گونه‌هایی هستند که در محیط‌های افراطی مانند غلظت زیاد نمک یا دمای زیاد زندگی می‌کنند. به صورت کلی و بنیادی، افراطی‌ها به دو دسته مهم افراطی‌های دمایی و افراطی‌های غلظتی تقسیم‌بندی می‌شوند. (ترموفیل‌ها و هالوفیل‌ها)

ترموفیل‌های افراطی

آرکی‌های افراطی گرای دمایی یا ترموفیل‌ها به آرکی باکتری‌هایی گفته می‌شود که در محیط‌های افراطی دمایی زندگی می‌کنند.

این آرکی‌ها می‌توانند در دماهای بسیار زیادی که تقریباً هیچ موجود دیگری نمی‌تواند زنده بماند، زنده بمانند و فعالیت‌های متابولیسمی را انجام دهند.

هالوفیل‌های افراطی

آرکی‌های افراطی گرای نمکی یا غلظت نمکی یا همان هالوفیل‌ها به آرکی باکتری‌هایی گفته می‌شود که در محیط‌های افراطی نمکی زندگی می‌کنند.

این آرکیا می‌توانند در غلظت‌های نمکی ای زندگی کنند که تقریباً هیچ موجود دیگری نمی‌تواند زنده بماند، و می‌توانند فعالیت‌های متابولیسمی را انجام دهند.

 

شاخه بندی

مفهوم اولیه

باستانیان در چشمه‌های آب گرم آتشفشانی پیدا شد. در تصویر اینجا چشمه Grand Prismatic پارک ملی یلو استون است

در بیشتر قرن بیستم، پروکاریوتها به عنوان یک گروه واحد از موجودات در نظر گرفته می‌شدند و براساس بیوشیمی، مورفولوژی و متابولیسم طبقه‌بندی می‌شدند. میکروبیولوژیست‌ها می‌توانند میکروارگانیسم‌ها را بر اساس ساختار دیواره‌های سلولی، شکل‌ها و موادی که مصرف می‌کنند طبقه‌بندی کنند.^[۷]در سال ۱۹۶۵، امیل زاکراندل و لینوس پائولینگ در عوض با استفاده از توالی‌های ژن‌ها در پروکاریوت‌های مختلف پیشنهاد شد که نحوه ارتباط آنها با یکدیگر بررسی شود. این روش فیلوژنتیک روش اصلی است که امروزه استفاده می‌شود.

آرکیا - در آن زمان فقط متانوژن شناخته شده بود - برای اولین بار در سال ۱۹۷۷ توسط کارل ووز و جورج ای فاکس جدا از باکتریها طبقه‌بندی شدند. اینکار به وسیله توالی یابی RNA ریبوزومی (rRNA) ژن‌ها صورت گرفت.آنها این گروه‌ها را "Urkingdoms" از باستانیان و یوباکتری‌ها نامیدند، گرچه محققان دیگر با آنها به عنوان قلمرو یا فرمانرو رفتار کردند. ووز و فاکس اولین شواهد را دربارهٔ آرکی باکتری‌ها به عنوان "خط نزول" جداگانه ارائه دادند:

1. فقدان پپتیدو گلیکان در دیواره‌های سلول آنها
2. دو کوآنزیم غیرمعمول

۳. نتایج ژن 16S Ribosomal RNA ترتیب دهی.

برای تأکید بر این تفاوت، ویز، اوتو کندلر و مارک ولیس بعداً پیشنهاد کردند طبقه‌بندی موجودات در سه نوع طبیعی دامنه‌ها معروف به سیستم سه دامنه ای: یوکاریا، باکتریها و باستانیان انجام شود.آنچه که اکنون به عنوان "انقلاب Woesian" شناخته می‌شود.

کلمه "archaea" از یونان باستان ἀρχαῖα به معنی "چیزهای باستانی" آمده‌است.به عنوان اولین نمایندگان حوزه Archaea متانوژن بودند و فرض بر این بود که متابولیسم آنها نشان دهنده جو اولیه زمین و قدمت موجودات است، اما با بررسی زیستگاه‌های جدید، موجودات بیشتری کشف شدند. افراطی هالوفلیک و هایپرترموفیلی میکروب ها در باستان گنجانده شده‌است. برای مدت طولانی، باستانیان به عنوان اکستوفیل‌های افراطی دیده می‌شد که فقط در زیستگاه‌های شدید مانند چشمه آب گرم و دریاچه نمک وجود دارد، اما در پایان قرن ۲۰، باستانیان در غیر محیط‌های شدید نیز هست. امروزه شناخته شده‌است که آنها یک گروه بزرگ و متنوع از ارگانیسم‌ها هستند که به‌طور فراوان در سراسر طبیعت پخش می‌شوند.

این درک جدید از اهمیت و همه گیر بودن باستان از طریق استفاده از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) برای شناسایی پروکاریوت‌ها از نمونه‌های محیطی (مانند آب یا خاک) با ضرب ژن‌های ریبوزومی آنها حاصل شده‌است. این اجازه می‌دهد ارگانیسم‌هایی که در آزمایشگاه کشت نبوده‌اند، شناسایی و شناسایی شوند.

 

طبقه‌بندی خانواده ای

ARMAN گروهی از باستان‌شناسی است که اخیراً در زهکشی معدن اسید کشف شده‌است.

طبقه‌بندی باستانیان، و به‌طور کلی پروکاریوت‌ها، یک زمینه با سرعت و جنجال است. هدف از سیستم‌های طبقه‌بندی فعلی، سازماندهی باستان به گروه‌هایی از موجودات زنده است که دارای ویژگی‌های ساختاری و اجداد مشترک هستند.این طبقه‌بندی‌ها به شدت به استفاده از توالی ژن‌های RNA ریبوزومی برای آشکار کردن روابط موجودات ( فیلوژنتیک مولکولی) وابسته است.اکثر گونه‌های باستانی قابل کشت و بررسی کهن بررسی می‌شوند اعضای دو نوع اصلی phyla، یوکاریا و Crenarchaeota هستند. گروه‌های دیگری به‌طور آزمایشی ایجاد شده‌اند، مانند گونه عجیب و غریب "Nanoarchaeum equitans"، که در سال ۲۰۰۳ کشف شد و به آن پناهگاه اختصاصی داده شد.یک پناهگاه جدید Korarcheota نیز پیشنهاد شده‌است. این شامل یک گروه کوچک از گونه‌های گرمادوست غیر معمول است که ویژگی‌های هر دو گیاه اصلی را دارد، اما بیشترین ارتباط را با کرن آرکئوتا دارد. سایر گونه‌های باستان‌شناسی که اخیراً کشف شده‌اند، فقط با هر یک از این گروه‌ها ارتباط دوردست دارند، مانند نانو ارگانیسم‌های اسیدوفیل معدن آرچئال ریچموند (ARMAN، متشکل از میکروارکئوتا و Parvarcheota)، که در سال ۲۰۰۶ کشف شدو از کوچکترین موجودات شناخته شده هستند.

 

منابع

• Wikipedia contributors, "Archaea," Wikipedia, The Free Encyclopedia, (accessed November ۱۵، ۲۰۰۸).

• کتاب مرجع بیولوژی کمپبل
• کتاب مرجع بیولوژی سولومون
• کتاب مرجع بیولوژی لیف
• کتاب مرجع بیولوژی میدر
• کتاب مرجع سلولی مولکولی آلبرتس

لویی پاستور

لویی پاستور (به فرانسوی: Louis Pasteur) (زاده ۲۷ دسامبر ۱۸۲۲ – درگذشته ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۵)

از شیمی‌دانان و زیست‌شناسان مشهور فرانسوی است. شهرت وی مدیون ارائه تئوری جرم و رد نظریه ارسطو بود. همچنین عمل پاستوریزه‌کردن که از نام او گرفته شده، از ابداعات این دانشمند نامدار است. پاستور نخستین کسی است که پی به واگیردار بودن سیاه‌زخم گوسفندان برد. برجسته‌ترین کار این دانشمند شیمی کشف واکسن(این بیماری به هیج وجه هیچ درمانی ندارد و بهترین و موثرترین راه همین واکسیناسیون در صورت گازگرفته شدن فرد است) برای جلوگیری از مرض وحشت‌آور هاری است.

اکتشافات پزشکی وی پشتیبانی مستقیمی از نظریه میکروب بیماری و کاربرد آن در پزشکی بالینی فراهم کرد. وی بیشتر به خاطر اختراع تکنیک درمان شیر و شراب برای جلوگیری از آلودگی باکتریایی در بین عموم مردم شناخته شده‌است، فرایندی که اکنون پاستوریزاسیون نامیده می‌شود. وی به همراه فردیناند کوهن و رابرت کوخ به عنوان یکی از سه بنیانگذار اصلی باکتری‌شناسی شناخته می‌شود و «پدر باکتری‌شناسی»و «پدر میکروب‌شناسی»، اگرچه درخواست تجدید نظر در مورد آنتونی ون لیوانوک نیز اعمال شده‌است.

پاستور مسئول انکار نظریه نسل خود به خودی بود. وی آزمایش‌هایی را انجام داد که نشان داد بدون آلودگی، میکروارگانیسم‌ها نمی‌توانند ایجاد شوند. تحت نظارت آکادمی علوم فرانسه، وی نشان داد که در بالن و مهر و موم شده، هیچ چیز هیچ وقت توسعه نیافته‌است؛ و بِالعکس، در بالن باز، میکروارگانیسم‌ها می‌توانند رشد کنند. اگرچه پاستور اولین کسی نبود که نظریه میکروب را مطرح کرد، اما آزمایش‌های وی صحت آن را نشان داد و بیشتر اروپا را به صحت آن متقاعد کرد.

امروز، او اغلب به عنوان یکی از پدران نظریه میکروب شناخته می‌شود. پاستور در شیمی، به ویژه از نظر مولکولی برای عدم تقارن بلورهای خاص و نژادزدایی، به کشف قابل توجهی دست یافت. در اوایل کار او، تحقیقات او در مورد اسید تارتاریک منجر به اولین تفکیک آنچه اکنون ایزومرهای نوری نامیده می‌شود، شد. کار او منجر به درک فعلی یک اصل اساسی در ساختار ترکیبات آلی شد.

او مدیر انستیتو پاستور بود که در سال ۱۸۸۷ تأسیس شد، تا زمان مرگش، و بدن او در یک خرک زیر مؤسسه به خاک سپرده شد. اگرچه پاستور آزمایش‌های پیشگامانه ای انجام داد، شهرت او با جنجال‌های مختلفی همراه شد. ارزیابی مجدد تاریخی دفترچه وی نشان داد که وی برای غلبه بر رقبای خود فریبکاری را انجام داده‌است.

پاستور از کوشش بی فرجام همکارانش نومید نشد و سرانجام دریافت که ذرات زنده‌ای عامل حقیقی این تحولات هستند. او در سال ۱۸۷۲ کتاب معروفش را دربارهٔ تخمیر نوشت و از آن پس سازندگان آبجو دستور او را به کار بستند. در ۱۸۶۵ کرم ابریشم در فرانسه دچار مرض می‌شد و از میان می‌رفت و صنعت ابریشم‌سازی زیان می‌دید. پاستور همراه دوستش دوما بر این مهم همت گماشت. آنان پس از مدتی دریافتند که یک نوع باسیل موذی موجب آن همه آفت است و بدین ترتیب راه کشتنش آسان گردید. کشت میکروب‌ها از ابداعات اوست. هفتای میکروب را می‌کاشت بعد به احشام تزریق می‌کرد و با این کار جان هزاران گاو و گوسفند را نجات می‌داد این شیوه را دربارهٔ مرغ به کار بست که سود مند افتاد. پاستور برای درمان هاری با حوصله ای ستودنی دل به کار بست و آزمایش‌های فراوانی روی سگ انجام داد و دلیرانه برای نخستین بار نتیجهٔ تحقیق خود را بر روی انسان آزمود (۱۸۸۵). سه سال بعد انستیتو پاستور در پاریس بنیاد گذاشته شد و سپس از روی آن نمونه‌های زیادی در دنیا ایجاد گردید. این موسسات تاکنون جان میلیون‌ها تن را از مرگ نجات داده‌اند. پاستور مردی ساده و مهربان بود غرضی جز خدمت به دانش و انسان نداشت از اغراض دنیوی منزه بود مرگ این دانش مند خیر خواه به سال ۱۸۹۵ در حوالی پاریس اتفاق افتاد.

پاستور در سن ۷۳ سالگی در اثر عوارض سکتهٔ مغزی که اولین مورد آن در ۱۸۶۸ اتفاق افتاد و باعث فلج شدن سمت چپ بدنش شد، درگذشت. وی در تاریخ ۲۸ سپتامبر ۱۸۹۵ در نزدیکی پاریس درگذشت. مقبرهٔ او در زیرزمین انستیتو پاستور در پاریس می‌باشد

آیا واکسن کرونا، عامل ناباروری است؟

شواهد علمی نشان می‌دهد که واکسن کرونا نیز با همان مکانیزم سایر واکسن‌ها مثل واکسن آنفلوانزا و سایر واکسن‌های ضد ویروس عمل می کند و همه مراحل علمی تایید واکسن از نظر نداشتن عارضه و ایمنی‌زایی برای واکسن‌های تولید و تایید شده، طی شده است و مانند آنها در بدن افراد آنتی بادی ایجاد می‌کند و جای نگرانی وجود ندارد
 

آرکی باکترها

به طور خلاصه :

آرکی ها گروهی از موجودات پروکاریوتی تک سلولی هستند (یعنی موجوداتی که سلول های آن ها از هسته مشخصی ندارند) که دارای خصوصیات مولکولی متمایزی اند و آن ها را از باکتری ها (گروه دیگری از پروکاریوت های برجسته تر) و یوکاریوت ها (از جمله گیاهان و حیوانات ، که سلول های آن ها حاوی یک هسته مشخص است) جدا می کند. آرکی از کلمه یونانی archaios گرفته شده است ، به معنی “باستانی” یا “بدوی”. از اعضای این گروه می توان به Pyrolobus fumarii اشاره کرد که درجه حرارت مناسب برای زندگی آن ها 113 درجه سانتیگراد (235 درجه فارنهایت) است و در چشمه های آب گرم زندگی می کند. گونه های Picrophilus ، که از خاک های اسیدی در ژاپن جدا شده اند و آرکی هایی با قابلیت تحمل محیط اسیدی هستند و می توانند در pH حدودی 0 نیز رشد کنند و به حیات خود ادامه دهند. متانوژن ها نیز گاز متان را به عنوان یک محصول جانبی متابولیکی تولید می کنند و در محیط های بی هوازی مانند مرداب ها ، چشمه های آب گرم و روده حیوانات و انسان؛ یافت می شوند.

در برخی از سیستم های طبقه بندی موجود زنده ، آرکی ها یکی از سه قلمرو بزرگ موجودات زنده است. در سال 1977 ، Woese ، میکروبیولوژیست آمریکایی ، بر اساس تجزیه و تحلیل RNA ریبوزومی ، پیشنهاد کرد که پروکاریوت ها ، که مدت ها به عنوان یک گروه واحد از ارگانیسم ها در نظر گرفته می شدند ، در واقع از دو تبار جداگانه تشکیل شده اند. Woese این دو دودمان را یوباکتریوم و آرکی باکتریوم نامید. این نام ها متعاقباً به باکتری و آرکی ها تغییر یافت.

فتوسنتز کننده های تولید شده در ستون وینوگرادسکی چه استفاده ای دارند؟

بعد از تهیه ستون وینوگرادسکی با احیاء تدریجی ترکیبات موجود در ستون و تولید سولفات هیدروژن، شرایط برای رشد باکتری های فتوسنتتیک در ستون مهیا گردید به این ترتیب از بالا به پایین گرادیان اکسیژن شیب غلظت ایجاد شد. در لایه های سطحی باکتری های هوازی به علت غلظت بالای اکسیژن، کمی پایین تر باکتری های میکروآئروفیل و در اعماق ستون باکتری های بی هوازی به دلیل غلظت کم اکسیژن قادر به رشد بودند. بنابراین در ستون رشد لایه ای میکروارگانیسم ها مشاهده گردید. پس از تهیه ستون و گرما گذاری در مقابل نور خورشید و در دمای محیط، به تدریج لایه های مختلف در ستون ایجاد شد که در هر لایه فعالیت گروه خاصی از میکروارگانیسم ها قابل توجیه بود. در منطقه سبز رنگ ، انرژی از واکنش های نوری کسب شده ومیکروارگانیسم ها از CO2بعنوان منبع کربنواز H2Sبعنوان عامل احیاء کننده استفادهمی نمایند. NADH ،NADPHنیز بعنوان منابع الکترونی استفاده می گردد. در منطقه ارغوانی انرژی از واکنش های نوری کسب شد، CO2بعنوان منبع کربن و H2Sبعنوان دهنده الکترون و عامل احیاء کننده برای تثبیت CO2محسوب میشود. در این قسمت تنوع رنگی قرمز، صورتی و ارغوانی مشاهده شد.

فتوتروف های بی هوازی علاوه بر فتوسنتز، قادر به تنفس، تخمیر، متابولیسم کربن، گوگرد، نیتروژن و هیدروژن می باشند. بنابراین اهمیت تنوع این باکتری ها در شرکت و همکاری با سایر باکتری ها در چرخه های بیولوژیک در اکوسیستم های مختلف می تواند باشد. علاوه بر نقش این باکتری ها در ایجاد تعادل و تعامل در اکوسیستم ها، وجود این باکتری ها در حفظ محیط زیست از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد. بعنوان مثال از باکتری های فتوسنتتیک می توان در تیمار و تصفیه فاضالب های خانگی و صنعتی استفاده نمود. همچنین از این ارگانیسم ها می توان در Bioremediationیا پاک سازی زیستی رسوبات آلوده به ترکیبات آلی استفاده نمود. برخی از باکتری های فتوسنتتیک بعنوان مثال خانواده Rhodospirillaceaتحت شرایط بی هوازی و در تاریکی قادر به استفاده از ترکیبات آلی بعنوان منبع کربن می باشند، بنابراین از این گروه از باکتری ها می توان جهت پاکسازی محیط زیست استفاده نمود. از اهمیت و فواید دیگر وجود این باکتری ها در طبیعت، می توان به قابلیت آن ها در تولید مواد فعال فیزیولوژیکی مانند ویتامین B12،کوآنزیم Q10–،5 آمینول والینیک اسید ) ALA(،پورفیرین و RNAاشاره نمود. در حال حاضر کوآنزیم Q10و 5 – آمینول والینیک اسیدALAبر پایه تولید این مواد توسط باکتری های فتوسنتتیک به طور تجاری آماده می شود. از این ارگانیسمها به دلیل تنوع در رنگ پیگمان هایشان می توان در صنایع رنگرزی و نساجی نیز استفاده نمود.

به دلیل محدود بودن سوخت های فسیلی، بیشتر توجه محققان به استفاده نمودن از مواد و ترکیباتی می باشد که بتوانند جایگزین این نوع سوخت شود، چرا که علاوه بر محدودیت، آلودگی زیست محیطی نیز به همراه دارد. هیدروژن یک ترکیب سوختی پاک به شمار میآید. محققان توانستند با استفاده از باکتریهای فتوسنتتیک هیدروژن تولید کنند. در این پژوهش از استات بعنوان منبع کربن استفاده کردند و تولید هیدروژن توسط گونه های باکتری رودوسودوموناس از گروه باکتریهای ارغوانی غیر گوگردی انجام گرفت.